Το ψυχόδραμα είναι μια μέθοδος ομαδικής ψυχοθεραπείας η οποία βασίζεται κατά κύριο λόγο στην χρήση θεατρικών τεχνικών. Κύριος εισηγητής της μεθόδου θεωρείται ο Jacob Levy Moreno, o οποίος παρατήρησε ότι η επεξεργασία των προσωπικών βιωμάτων μιας ομάδας ερασιτεχνών ηθοποιών μέσα από διάφορες θεατρικές τεχνικές επέφερε σημαντικές αλλαγές και βελτιώσεις στην προσωπικότητά τους, είχε δηλαδή μια ψυχοθεραπευτική διάσταση.
Ο Moreno ίδρυσε τη δεκαετία του ‘20 το «αυτοσχέδιο θέατρο» στη Βιέννη, μέσα στο οποίο ασκούσε μια πρωτόλεια μορφή ψυχοδράματος και στη δεκαετία του '30 μετέβη στην Νέα Υόρκη, όπου θεμελίωσε ερευνητικά και θεωρητικά τις αρχές του Ψυχοδράματος, με τη βοήθεια της συζύγου του Zerka. Πέθανε από ανίατη νόσο το 1974, αρνούμενος να δεχτεί φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να βιώσει ψυχοδραματικά, στο πλήρες φάσμα της, την εμπειρία του θανάτου.
Το ψυχόδραμα, χωρίς να παρακάμπτει το λόγο, επιτρέπει στα άτομα, με τη χρήση της σκηνής, να επικεντρωθούν στο βίωμα και να ανακαλύψουν νέες, πιο υγιείς αντιδράσεις στα προβλήματά τους, καλλιεργώντας τον αυθορμητισμό και την δημιουργικότητά τους.
Μια ψυχοδραματική ομαδική συνεδρία απαρτίζεται συνήθως από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος ομοιάζει σε μεγάλο βαθμό με κάθε άλλη ομαδική ψυχοθεραπευτική συνεδρία, όπου όλα τα μέλη εκφράζονται σχετικά με τα βιώματά τους είτε σε σχέση με την ομάδα είτε σε σχέση με την προσωπική τους ζωή. Σε αυτό το σημείο δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη δυναμική της ομάδας, σε κοινά σημεία αναφοράς των μελών, σε σημεία απόκλισης. Στο δεύτερο μέρος, και λαμβάνοντας υπόψη τη δυναμική της ομάδας, επιλέγεται είτε ένα πρωταγωνιστικό παιχνίδι, όπου πρωταγωνιστής αυτού είναι το άτομο που βάσει δυναμικής επιλέγεται από την ομάδα ως πρωταγωνιστής, είτε ένα ομαδοκεντρικό παιχνίδι. Στην πρώτη περίπτωση η ομάδα «δουλεύει» τα θέματά της μέσω ενός επιλεγμένου πρωταγωνιστή, ενώ στη δεύτερη όλη η ομάδα αποτελεί τον πρωταγωνιστή και επεξεργάζεται θέματά της επί σκηνής. Στο τελευταίο μέρος, δίνεται πάλι έμφαση στο λόγο και στα συναισθήματα όλων των μελών σχετικά με το βίωμα επί σκηνής. Με αυτό τον τρόπο επεξεργάζονται συναισθήματα ή σκέψεις σχετικές και προάγεται η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση.
Οι βασικές τεχνικές του ψυχοδράματος είναι οι ακόλουθες: το ζέσταμα, ο σωσίας, ο καθρέφτης και η αντιστροφή ρόλων. Όλες οι τεχνικές χρησιμοποιούνται βάσει επιλογής του ψυχοδραματιστή/ ψυχοθεραπευτή ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε εκτυλισσόμενης σκηνής.
Η δημιουργικότητα και η αποτελεσματικότητα της ψχυοδραματικής μεθόδου έχουν προσελκύσει το έντονο ενδιαφέρον των ψυχοθεραπευτών πολλών προσεγγίσεων. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες πολλές ψυχοδραματικές τεχνικές έχουν ενσωματωθεί στην πρακτική διαφορετικών μοντέλων ομαδικής ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής, όπως για παράδειγμα το παιχνίδι ρόλων και οι κοινωνιομετρικές ασκήσεις.